اگر مقدار زیادی گرما در اختیار داشته باشید می توانید با آن بخار تولید کنید و با استفاده از بخار یک توربین را بچرخانید – یعنی همان کاری که در نیروگاهها انجام می دهند. توربین می تواند یک مولد برق را به کار بیاندازد و برق تولید کند. این یک ساز و کار رایج است اما احتیاج به مقدار زیادی تجهیزات و فضا دارد.
اگر بخواهید از یک راه ساده تر که نیازی به قطعات متحرک نداشته باشد، از گرما برق تولید کنید معمولا باید از ترموکوپل استفاده کنید.
ترموکوپل ها از یک پدیده ی الکتریکی بهره می برند که در محل تماس بین دو فلز مختلف اتفاق می افتد. مثلا دو سیم آهنی و یک سیم مسی را در نظر بگیرید. یک سر سیم مسی را به یک سر یکی از سیم های آهنی گره بزنید و سر دیگر سیم مسی را به یک سر سیم آهنی دیگر گره بزنید. اگر یک سر سیم مسی را مثلا با یک کبریت گرم کنید و دو سر آزاد سیمهای آهنی را به یک ولتمتر وصل کنید، ولتمتر مقداری ولتاژ نمایش می دهد. به همین شکل اگر سرهای آزاد سیمهای آهنی را به دو سر یک باطری وصل کنید یک سر سیم مسی گرم می شود و سر دیگر سرد می شود.
ماهواره هایی که به سمت سیارات دوردست همچون مشتری و زحل فرستاده می شوند آنقدر از خورشید دور می شوند که دیگر نمی توانند از سلولهای خورشیدی برای تولید برق استفاده کنند. این ماهواره ها از مولدهای برق حرارتی رادیو اکتیو استفاده می کنند. این مولدها از یک ماده ی رادیو اکتیو (مثل پلوتونیوم) برای تولید گرما استفاده می کنند و با استفاده از ترموکوپل این گرما را به برق تبدیل می کنند. این مولدها هیچگونه قطعه ی متحرکی ندارند و به همین سبب قابل اطمینان هستند. ماده ی رادیو اکتیو هم سالهای طولانی می تواند گرما تولید کند.
منبع: www.howstuffworks.com
ممنون اطلاعات خوبی بود
ممنون از مطلب مفیدتون