کار کردن شکم موضوع متداولی برای صحبت کردن نیست. یک بار در روز کار کردن شکم ممکن است برای برخی خیلی طبیعی باشد در حالی که برای بعضی دیگر یک روز در میان و برای دیگران یک بار در هفته اتفاق بیافتد. اما آیا واقعا لازم است هر روز شکممان کار کند؟

به نظر می رسد که لزوما اینطور نیست. دستگاه گوارشی می تواند به اندازه ی غذای یک هفته ی ما را در خودش نگه دارد – و گاهی حتی بیشتر. یعنی اینکه محدوده  ی طبیعی یک محدوده ی بزرگ است و شما هر کجای این طیف که قرار بگیرید طبیعی محسوب می شوید. هرچند که دیر به دیر کار کردن شکم مضراتی دارد. یبوست ممکن است باعث کمردرد و ناراحتی معده شود. همچنین می تواند باعث شود که شکمتان برآمده به نظر برسد. و در نهایت وقتی که بالاخره شکمتان کار می کند، خیلی بدبو خواهد بود؛ چرا که هرچقدر مدفوع بیشتر در روده ی بزرگ بماند، زمان بیشتری دارد که گازهای بدبو تولید بکند.

اگر روده ی بزرگتان به دفعات کافی تخلیه نمی شود، می تواند نشانه ی این باشد که تغذیه ی شما صحیح نیست و یا به اندازه ی کافی ورزش نمی کنید. یک رژیم غذایی که به اندازه ی کافی فیبر دارد – ۲۰ تا ۳۰ گرم در روز برای یک فرد بالغ – برای شما خوب است و از به پیشگیری از بیماری قلبی هم کمک می کند. ورزش روزانه به شما کمک می کند که عضلات شکم را درگیر کنید و به حرکت غذاهای در حال هضم در مسیر دستگاه گوارش کمک کنید. اگر به اندازه ی کافی مایعات نمی نوشید، ممکن است کار کردن شکمتان به تأخیر بیافتد. وقتی بعضی یا همه ی این عوامل دست به دست هم بدهند، کار سخت تر می شود. مدفوع در انتهای روده ی بزرگ سفت می شود و با گذشت روزها دفع آن سخت تر می گردد.

فارغ از اینکه شکمتان سه بار در هفته یا سه بار در روز کار کند، دستگاه گوارش شما پشت پرده مشغول به کار است. در فاصله ی چند ساعت از زمانی که می خورید و می آشامید، دستگاه گوارش مواد مغذی را استخراج کرده و آنها را به دستگاه گردش خون وارد می کند و تمام مواد زاید را بعد از طی مسافت شش متر وارد روده ی بزرگ می کند. ممکن است یک یا دو روز طول بکشد که این مواد زاید به آنجا برسد ولی وقتی به آنجا رسید بقیه کار را باید شما انجام بدهید. باید زمانی از روز پر مشغله ی خود را به دستشویی رفتن اختصاص بدهید – حتی اگر لازم باشد پس از یک ربع که در دستشویی بوده اید با شرمندگی در حضور همکاران به سر میز کار خود بروید.

منبع: www.howstuffworks.com

در این ویدیو نحوه ی به کار انداختن یک موتور جریان مستقیم کوچک با استفاده از یک سلول خورشیدی به تصویر کشیده شده است.

برای انجام این آزمایش از قطعات زیر استفاده شده است:
– یک موتور الکتریکی جریان مستقیم کوچک با قابلیت کار کردن با محدوده ی ولتاژ ۳ تا ۱۲ ولت
– یک سلول خورشیدی با ولتاژ نامی ۵ ولت و جریان نامی ۸۱ میلی آمپر
– یک پره ی بیست سانتی
– چند قطعه سیم

مراحل کار:
پره را به موتور متصل می کنیم. سپس دو قطعه سیم را به سر مثبت و منفی سلول خورشیدی لحیم می کنیم. بعد سرهای آزاد سیمها را به دو سر مثبت و منفی موتور وصل می کنیم. اگر سلول خورشیدی را در معرض تابش نور مستقیم خورشید قرار دهید، سلول شروع به تولید الکتریسیته می کند. اما توان الکتریکی تولید شده برای به راه انداختن (استارت) موتور کافی نیست. پس باید در ابتدا با دست پره را هل بدهید تا موتور شروع به کار بکند. پس از اینکه موتور شروع به کار کرد سلول توان کافی برای ادامه کار موتور تولید می کند و چرخش پره صرفا با استفاده از انرژی خورشیدی ادامه پیدا می کند.

در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، طرفداران این نظریه که تمدنهای بشری به کمک موجودات فرازمینی آغاز شده اند به اهرام مصر به عنوان یک شاهد قانع کننده استناد می کردند. به اعتقاد آنها، مردم مصر باستان نمی توانستند آن سنگهای عظیم چند تنی را صرفا با زور بازو جا به جا کرده باشند و استدلال می کردند که فنآوری غلبه بر گرانش که موجودات فضایی به آن دسترسی داشته اند می تواند توضیح قانع کننده تری برای نحوه ی جا به جایی این سنگها ارائه دهد.

خوشبختانه در سال ۲۰۱۴، فزیکدانان دانشگاه آمستردام ما را از این نظریات شبه علمی نجات دادند. آنها با تحلیل طرحهای روی یک مقبره ی باستانی به این نتیجه رسیدند که یک گروه از کارگران، سنگهای بزرگ را روی یک سورتمه قرار می دادند و با ریختن آب بر روی شن مسیر، اصطکاک را کاهش داده و سورتمه را روی شن می کشیدند. محققان دیگر هم می گویند که مصری ها از رس برای کاهش اصطکاک استفاده کرده اند و احتمال دارد که آنها برای این کار از چندین روش مختلف استفاده کرده باشند.

منبع: www.howstuffworks.com

سالهای طولانی هیچ کس درباره ی علت این عجیبترین زوال تمدن در تاریخ بشر اطلاع دقیقی نداشت. چرا مایاها دهها شهری را که در یوکاتان ساخته بودند در قرن هشتم و نهم میلادی رها کردند و اجازه دادند که یک تمدن بسیار پیشرفته به ویرانه مبدل شود؟

برخی نظریه پردازان گفته اند که مایاها احتمالا در جدال با مردمان رقیب شکست خورده اند و یا طبقه ی حاکم بر اثر انقلاب دهقانان سرنگون شده است. برخی دیگر به نظریه های عجیبتر متوسل شده اند از قبیل حمله اشیاء پرنده ی ناشناخته (یوفوها).

اما بر اساس مطالعات دانشمندان دانشگاه آریزونا که در سال ۲۰۱۲ منتشر شده، تحلیل داده های باستانشناسی نشان می دهد که شرایط زیست محیطی در دوران زوال مایاها عامل اصلی این اتفاق است. محققان به این نتیجه رسیده اند که مایاها به قدری درختان جنگلها را قطع کردند و از آنها به عنوان هیزم استفاده کردند که ظرفیت زمینهایشان برای جذب تشعشعات خورشید تغییر کرد و همین امر به نوبه ی خود باعث شد که مقدار بارندگی در آن سرزمین به صفر میل کند. در نتیجه خشکسالی به بار آمد و فرسایش خاک امکان کشاورزی را از بین برد. با کم شدن مقدار غذا، کارگران ناچار شدند از شهرها بیرون بروند تا گرسنه نمانند و متعاقبا جامعه ی مایاها دچار فروپاشی شد.

منبع: www.howstuffworks.com

مثلث برمودا، معروف به مثلث شیطانی، ناحیه ای دریایی است که بین ایالت فلوریدای آمریکا، پورتوریکو و برمودا واقع شده است و بر اساس تفکر عامه دارای نوعی قدرت شیطانی است که کشتی ها، هواپیماها و انسانها در آن ناپدید می شوند و دیگر اثری از آنها پیدا نمی شود.

برخی مهاجمان فرازمینی را در این زمینه مقصر می دانند که انسانها را برای مطالعاتشان می ربایند. برخی دیگر می گویند گاز متانی که از کف اقیانوس فوران می کند، باعث این حوادث می شود و نظریات عجیب و غریب دیگر.

اما راز واقعی مثلث برمودا در این است که مردم همچنان دوست دارند باور کنند که این مثلث اسرار آمیز است. در سال ۱۹۷۵ خلبانی به نام لاورنس دیوید کوشه نتایج تحقیقات خود را درباره ی این پدیده منتشر کرد. او پس از بازبینی گزارشهای رسمی در مورد کشتی هایی که ادعا شده بود به شکل غیر قابل توضیحی ناپدید شده اند، به این نتیجه رسید که این کشتی ها معمولا یا در اثر آب و هوای بد غرق شده اند و یا دچار حوادث قابل توضیح دیگری شده اند و در برخی موارد حتی لاشه ی کشتی پیدا شده است.

همچنین وبسایت گارد ساحلی ایالات متحده می گوید که چیزی به اسم مثلث برمودا را به عنوان یک ناحیه ی جغرافیایی که دارای خطرات خاص برای کشتی ها و هواپیماها باشد به رسمیت نمی شناسد و پس از مطالعه ی حوادث این ناحیه چیزی که با دلایل معمول و طبیعی قابل توضیح نباشد نیافته است.

منبع: www.howstuffworks.com

برخی افراد معتقدند هر کودک از بدو تولد تواناییهای مشخصی دارد. این تواناییها شامل محاسبات ریاضی، حافظه ی تصویری، و تندخوانی است. چه می توان کرد که این تواناییها را شکوفا کرد؟ هیچ گونه راه حل سریع و آسانی برای تبدیل یک کودک به یک نابغه وجود ندارد اما رفتار شما به عنوان پدر و مادر تأثیر زیادی بر ظرفیت ذهنی فرزندتان دارد.

این تأثیر به دو شکل اصلی خود را نشان می دهد: رفتار مستقیم شما و الگوهایی که ایجاد می کنید. در رابطه با رفتار مستقیم باید گفت که کودکان خیلی خوب به توجه پدر و مادر به فعالیتهایشان پاسخ می دهند و این توجه به کودکان اعتماد به نفس می دهد که به فعالیتشان ادامه بدهند. اما به کودک مقداری آزادی بدهید – بهترین کار این است که یک راهنمای فعال باشید اما مداخله نکنید چرا که کودکان بیشترین یادگیری را زمانی دارند که خودشان به جستجو و مکاشفه می پردازند.

در رابطه با ایجاد الگو باید گفت کودکان در سن پنج سالگی ناخودآگاه به این اعتقاد می رسند که دارای بسیاری از ویژگیهای پدر و مادرشان هستند؛ به عنوان مثال دختری که مادرش از طوفان می ترسد به احتمال زیاد فکر می کند که خودش هم از طوفان می ترسد. کودکانی که پدر و مادرشان به کتاب علاقه دارند به احتمال زیاد به این باور می رسند که خودشان هم چنین علاقه ای دارند و در اثر این باور یک علاقه ی واقعی به کتاب در آنها شکل می گیرد. کودکان از رفتار پدر و مادر بیشتر از گفتارشان تأثیر می گیرند. اگر کودکتان را تشویق کنید که کنجکاو باشد و زیاد سوال بپرسد اما خودتان چنین کاری نکنید، تشویق شما تأثیر چندانی نخواهد داشت.

منبع: www.howstuffworks.com

تازه پدر و مادرها معمولا لباسهای زیادی را به عنوان هدیه دریافت می کنند. متأسفانه برخی از اقلامی که زیاد هدیه داده می شوند چندان برای نوزادان مفید یا مطبوع نیستند. اگر لباسهایی دریافت می کنید که احتیاج ندارید، تلاش کنید آنها را با لباسهایی که نیاز دارید تعویض کنید.

دانستن اینکه چه لباسهایی باید برای کودک خرید آسان نیست. در این مقاله تمام سؤالات مربوط به لباس کودک در زمینه های پوشک، لباس نوزاد و لباس کودک خردسال پاسخ داده می شوند.

پوشک

با توجه به اینکه در دو سال و نیم اول زندگی فرزندتان حدودا شش هزار پوشک مصرف می شود، منطقی است که در ابتدای کار زمانی را صرف تصمیم گرفتن درباره ی نوع پوشکی که می خواهید استفاده کنید نمایید: پوشک یک بار مصرف یا پوشکهای قابل شستشو (کهنه).

پوشک یک بار مصرف

طرفداران محیط زیست سوالات زیادی را درباره ی پوشکهای یک بار مصرف ایراد کرده اند به این علت که این پوشکها در طبیعت تجزیه نمی شوند و قابل بازیابی هم نیستند. همینطور برای سلامت و بهداشت عمومی هم ایجاد خطر می کنند، چرا که ویروسهای موجود در آنها می تواند به افرادی که زباله ها را جمع می کنند سرایت کند. همچنین وقتی که پوشکها در محل مربوطه دفن می شوند، ویروسهای آنها می توانند به منابع آب آشامیدنی نفوذ کنند.

از طرفی، پوشکهای یک بار مصرف خیلی زحمت پدر و مادر را کم می کنند چرا که کار کردن با آنها راحت است. با وجود آنها دیگر نیازی به شورتهای پلاستیکی نیست و استفاده از آنها در هنگام سفر آسانتر است. چون دکمه و گیره ندارند، پدر و مادرهای کم تجربه با رغبت بیشتری آنها را عوض می کنند.

اگر تصمیم به استفاده از پوشکهای یک بار مصرف گرفته اید، به نکات زیر توجه کنید:

• مارکهای مختلف را امتحان کنید. از مارکهای متنوع در سایز نوزاد استفاده کنید تا زمانی که پوشکی را که اندازه و کیفیتش مناسب است بیابید.
• مارکهایی که مراقبند هیچگونه پلاستیکی به پوست نوزاد نخورد، برای پیشگیری از مشکلات پوست مناسبترند.
• وقتی مارک مورد نظرتان را پیدا کردید تلاش کنید فروشگاهی پیدا کنید که آن را با پایینترین قیمت عرضه می کند.
• هر پوشک را با دقت بازرسی کنید تا ناخالصی، رنگ رفتگی، و مواد خارجی در آن نباشد.
• از جدولهای وزن و سایز که روی بسته ی پوشک است برای یافتن سایز مناسب استفاده کنید. پوشکهایی که پایشان حالت کشسان دارد، به جلوگیری از نشتی کمک می کنند. زمانی که پوشک را می بندید دقت کنید که پاها را خیلی تنگ در بر نگرفته باشد.
• برخی پوشکهای یک بار مصرف با ادعای اینکه بخشهایی از آنها را می توان در توالت ریخت و سیفون را کشید به بازار عرضه می شوند. ولی معمولا این گزینه آنطور که باید کار نمی کند. در عوض تلاش کنید تا حد ممکن محتویات پوشک کثیف را داخل توالت بریزید. سپس پوشک کثیف را محکم لوله کنید به نحوی که روی کثیفش با هوای آزاد تماس نداشته باشد. سپس با چسب خود پوشک، آن را ببندید و داخل سطل آشغال بیاندازید
• داخل سطل آشغال پلاستیک بگذارید و در هنگام دور ریختن زباله در پلاستیک را گره بزنید. سطل آشغالهای قفل دار برای این کار مناسب هستند و از دست زدن بچه های کنجکاو پیشگیری می کنند.
• بیشتر پوشکهای یک بار مصرف دارای چسب برای بستن پوشکهای کثیف هستند. اما بهتر است مقداری چسب و قیچی در دسترس داشته باشید تا هر موقع به چسب بیشتر احتیاج داشته باشید یا چسب پوشک خراب باشد،  از آنها استفاده کنید.

پوشکهای قابل شستشو

خرید پوشکهای قابل شستشو و شستن آنها در خانه ارزانترین راه برای حل مسأله ی پوشک است. (البته باید وقت و زحمتی که صرف شستن پوشکها می شود  و همچنین هزینه ی پودر لباسشویی، آب و برق را هم در نظر گرفت).

پوشکهای قابل شستشو در مدلها و رنگها و جنسهای مختلف پیدا می شوند.

خطرات استفاده از پوشک

فارغ از اینکه چه نوع پوشکی استفاده می کنید، مشکل سوختگی پوست در اثر پوشک اجتناب ناپذیر است. این سوختگی در اثر ترکیبی از عوامل رطوبت، گرما، و تماس بین پوست و مواد تحریک کننده ی موجود در ادرار و مدفوع ایجاد می شود. پلاستیک و لاستیک آن را شدیدتر می کند؛ هوای خشک و خنک به بهتر شدنش کمک می کند. بنابراین پوشک نوزاد را در اسرع وقت پس از اینکه خیس یا کثیف شد عوض کنید. در صورت امکان بگذارید نوزاد با هوای آزاد خشک شود.

از دیگر خطرات استفاده از پوشک، موادی است که ممکن است فرزندتان در هنگام عوض کردن پوشک بخورد یا تنفس کند. معمولا فردی که پوشک را عوض می کند یک وسیله ی سرگرم کننده به دست نوزاد می دهد و یا اینکه خود نوزاد چیزی از روی میز بر می دارد. در این هنگام نوزاد پودر یا کرم سوختگی یا دستمال مرطوب را می خورد یا بو می کند. علائمی که پس از این اتفاق بروز می کند، می تواند شامل سرفه کردن، نفس نفس زدن، حالت خفگی، تنگی نفس و استفراغ باشد. بنابراین باید این مواد را از دسترس نوزاد دور نگه داشت.

لباس نوزاد

وقتی برای نوزاد لباس می خرید، خوب است که به یک الگوی رنگ مشخص پایبند باشید. رنگهای تند برای هر دو جنس مناسبند، راحتتر دیده می شوند و سختتر کثیف می شوند. در یک فروشگاه شلوغ دیدن کودکی که لباس قرمز تند پوشیده آسانتر از دیدن کودکی است که لباس صورتی کم رنگ پوشیده.

واقع گرا باشید. نوزادها لباسشان را تمیز نگه نمی دارند، پس بهتر است لباسهایی بخرید که قابل شستشو در ماشین لباسشویی باشند. لباسهای رسمی در عمل مناسب نیستند چون جلوی حرکت را می گیرند و معمولا راحت نیستند. لباسهایی که از پارچه ی کتانی یا الیاف طبیعی دوخته می شوند راحتترند، مخصوصا در هوای گرم. لباسهای سگکدار بهتر از لباسهای دکمه دار هستند؛ می توانید سگک را متناسب با رشد کودک تنظیم کنید اما دکمه را در صورت تغییر اندازه باید جا به جا کنید.

به خاطر داشته باشید که لباس گرانتر لزوما بهتر نیست. شما باید هر لباسی را امتحان کنید، مخصوصا چون سایزهای نوزادان از استاندارد خاصی پیروی نمی کنند. اگر لازم باشد لباس را از بسته بندی پلاستیکی اش بیرون بیاورید و دوخت لباس را بررسی کنید تا از محکم بودن دوخت مطمئن شوید. لباسهای بافتنی باید محکم باشند نه شل و ول.

از تولد تا شش ماهگی

آب و هوای منطقه ای که در آن زندگی می کنید و فصلی که نوزاد در آن به دنیا آمده عوامل اصلی تعیین کننده نوع لباسهایی است که فرزند شما در دوران نوزادی می پوشد. اگر قرار است شما این لباسها را انتخاب کنید (یعنی اگر دیگران به شما هدیه نمی دهند) و نمی دانید چه چیزی لازم دارید با دیگر پدر و مادرها صحبت کنید و یا به لباس نوزادهای دیگر دقت کنید تا ایده بگیرید. به خاطر داشته باشید که بیشتر نوزادان لباس نوزادی را فقط به مدت چند هفته می پوشند. همچنین دقت کنید که هم لباس نو و هم لباس دست دوم را پیش از پوشیدن نوزاد بشویید.

مراقب باشید که بیش از اندازه لباس به تن نوزاد نکنید مخصوصا وقتی هوا گرم است. بهترین قانون سرانگشتی این است که به همان تعداد لایه ی لباس که خودتان به تن می کنید به تن نوزاد هم بکنید. همچنین به خاطر داشته باشید که وقتی شما احساس گرما می کنید احتمالا نوزاد هم احساس گرما می کند. پس وقتی لباس نوزاد را متناسب با هوای سرد انتخاب می کنید و سپس به یک جای گرمتر مثل مغازه یه فروشگاه می روید، از لباسش کم کنید. بسیاری از پدر و مادرها در چنین شرایطی لباس خود را کم می کنند اما برای نوزادشان این کار را انجام نمی دهند.

پیشنهادهای زیر می تواند به شما کمک کند مجموعه ی اولیه ی لباسهای نوزاد را انتخاب کنید:

لباس زیر: چهار تا شش زیرپوش سایز سه تا شش ماه بخرید چون پارچه شان معمولا کتانی است که با شستن آب می رود. بسیاری از پدر و مادرها زیرپوش با دکمه های بغل را ترجیح می دهند چون برایشان پوشاندن آن به تن نوزاد آسانتر است. همچنین لباسهای یک تکه که روی پوشک را می پوشانند و لای پاها دکمه شان بسته می شود خیلی پرطرفدار هستند. لباسهای یک تکه این مزیت را دارند که بر خلاف بقیه ی لباسها به سمت بالا جمع نمی شوند.

جوراب و جوراب شلواری: احتمالا بین چهار تا شش جفت جوراب لازم است. دقت کنید که اندازه ی جورابها کاملا مناسب باشد. جوراب و جوراب شلواریهای کشی از همه بهتر کار می کنند. نوزادان معمولا دیگر جورابها را از پایشان در می آورند.

لباس خواب: بین شش تا ده لباس برای خواب نوزاد فراهم کنید. لباس خواب می تواند به صورت لباس شلوار دار یا دامن دار کشی باشد. کیسه خوابها که معمولا سنگین تر از لباس هستند برای آب و هوای سرد مناسبند. مزیت لباس دامن دار این است که عوض کردن پوشک را آسان می کند. همچنین به نوزادان امکان حرکت بیشتری می دهند. اما در گذشته دیده شده که نخهای ته این لباسها به مچ و انگشت پای نوزاد گیر می کند و جریان خون را در آن ناحیه متوقف می کند. در لباسهای دامن دار جدید، نوارهای پلاستیکی جای نخها را گرفته اند تا از این مشکل جلوگیری کنند.

اگر لباس خواب شلواردار انتخاب می کنید، دیگر از جوراب استفاده نکنید. چون باعث می شود که پای نوزاد بیش از حد گرم شود و پوستش ورم کند.

لباسهای خواب باید حاوی مواد ضد اشتعال باشند. لباسهایی که برای خواب مناسبند برچسبی دارند که این ویژگی را تأیید می کند. لباسهایی که این ویژگی را ندارند باید رویشان نوشته شده باشد: “به عنون لباس خواب استفاده نشود.” پلی استر رایجترین ماده ای است که به این منظور استفاده می شود. کتان برای اینکه واجد این ویژگی شود باید مقداری تغییرات شیمایی در آن انجام شود.

از لباس خوابهای قدیمی که مواد ضد اشتعال تریس یا فیرول در آنها به کار رفته استفاده نکنید چرا که این مواد سرطانزا هستند.

کلاه: دو عدد کلاه باید کافی باشد. کلاهها در مدلها و پارچه های مختلف پیدا می شوند -از کلاههای سبک کتانی کشی تا کلاههای سنگین کتانی یا اکریلیک. نوع کلاهی که انتخاب می کنید به آب و هوا بستگی دارد. دقت کنید که کلاه به اندازه ی کافی کوچک باشد که روی صورت نوزاد نیاید تا خطر خفگی به همراه نداشته باشد.

لباس بافتنی: یک عدد کافی است. دقت کنید که بافتش به اندازه ی کافی ریز باشد به نحوی که انگشتان کوچک نوزاد در آن گیر نکند. همینطور دقت کنید هیچ تزئیناتی روی آن یا روی هر لباس دیگر نباشد که بتواند از لباس جدا شود و خطر بلعیده شدن داشته باشد. از تزئیناتی که با چسب به لباس چسبانده شده پرهیز کنید.

از شش ماهگی تا یک سالگی

لباس کودک باید به اندازه ی کافی راحت باشد تا در این سن مانع کاوش و تحرک او نشود.

لباس روزانه: در طول روز می توانید از تی شیرتهای روشن با دکمه ی روی شانه و سرهمی های دارای بندهای قابل تنظیم استفاده کنید. شلوارهایی که کمر کشی دارند به شکم کودک فشار می آورند. می توانید روی زانوی لباس یک تکه پارچه فومی یا کتانی بدوزید تا از زانوهای کودک وقتی بیرون از خانه چهار دست و پا راه می رود محافظت کنید. لباسهای بلند بعد از اینکه کودک راه رفتن را آغاز می کند، خوب است اما در زمانی که کودک هنوز چهار دست و پا راه می رود لباس بلند می تواند برایش آزار دهنده باشد چون لباس بین زانوی او و زمین گیر می کند و حرکت کودک را مختل می کند.

لباس بافتنی و ژاکت: آسانترین لباس بافتنی لباسی است که از سر پوشیده می شود و دکمه هایش عقب بسته می شود. لباسی بخرید که قابلیت شستشو در ماشین لباسشویی را داشته باشد. ژاکتهایی که در جلو زیپ یا دکمه شان بسته می شود، از همه بهترند.

از یک سالگی تا سه سالگی

وقتی کودک شروع به راه رفتن می کند، باید کفش و چکمه را هم به فهرست لباسهایش بیافزایید. وقتی یاد می گیرد که به دستشویی برود، باید برایش لباس زیر بخرید.

لباس روزانه:

لباس جداگانه برای بالاتنه و پایین تنه برای کودکی که راه می رود و دست شویی رفتن را یاد می گیرد، انتخاب خوبی است. وقتی قد کودک بلند می شود باید به دفعات بیشتر لباس بالاتنه را عوض کنید.

وقتی کودک از پوشک گرفته می شود، شورتی که روی پوشک تنگ به نظر می رسید ممکن است برای او گشاد باشد. دامن و شلوار هر دو برای آموزش دستشویی رفتن و تشویق استقلال کودک مناسب هستند. از لباسهایی که زیپشان در پشت قرار دارد استفاده نکنید چون هم برای شما و هم برای کودک کار کردن با آنها سخت است.

وقتی کودک می خواهد یاد بگیرد که خودش لباس بپوشد، لباسی برایش انتخاب کنید که پوشیدنش آسان باشد. سایز لباسها بسته به تولید کننده متفاوت است، بنابراین برچسب سایز لباس معیار دقیقی نیست. بعضی لباسها موقع شستن آب می روند، پس موقع خرید به این نکته توجه داشته باشید.

علاوه بر لباس، کلاه مناسب برای باران، برف و آفتاب هم مهم هستند.

کفش و جوراب:

پیش از اینکه کودک یاد بگیرد راه برود، لازم نیست برایش کفش بخرید. در حقیقت پابرهنه بودن برای نوزادها بهتر است، چرا که بسیاری از چیزها را با پا حس می کنند و همینطور آزاد بودن انگشتان پا به تحرک کودک کمک می کند. پیش از آنکه کودک راه برود، کفش برای محافظت می تواند به کار بیاید.

وقتی کودک شروع به راه رفتن می کند، کفشهای چرمی سبک برای او مناسب است. کفش چرمی برای تنفس پا هم مناسبت تر است.

برای اینکه اندازه ی کفش مناسب باشد، حدود یک سانتیمتر بین شست پا و جلوی کفش فاصله بگذارید. این را در حالتی که کودک ایستاده امتحان کنید. پشت پا باید با کفش در تماس بدون فاصله باشد. مراقب باشید که کفش به اندازه ی کافی پایین باشد که به قوزک پا نرسد. از پاشنه ی بلند پرهیز کنید. به خاطر داشته باشید که پوشیدن کفشهای بنددار برای کودک آسان نیست.

وقتی کودک شروع به راه رفتن می کند، باید هر چهار تا شش ماه برای او یک کفش جدید بخرید.

در مورد جوراب هم باید به همان اندازه ی کفش دقت کرد، چرا که جوراب تنگ به بدی کفش کوچک است. اگر همه ی جورابها را از یک رنگ و یک نوع بخرید، بعد از شستن در ماشین لباسشویی مشکل پیدا کردن لنگ جورابها را ندارید.

این مطلب ترجمه ای بود از مقاله ای به قلم آلوین ادن، پروفسور بالینی پزشکی اطفال در کالج پزشکی دانشگاه کورنل.

محتوای این مطلب صرفا برای اطلاع رسانی است و به هیچ عنوان نمی توان آن را توصیه ی پزشکی قلمداد کرد. سایت چرا؟چرا؟دات کام هیچ گونه مسئولیتی در قبال عواقب به کار بستن توصیه های این مطلب ندارد. برای دریافت توصیه پزشکی لطفا به پزشک مورد اطمینان خود مراجعه کنید.

منبع: www.howstuffworks.com