آیا بوی تند کلر استخر را از دوران کودکی به خاطر دارید؟ به تازگی معلوم شده که این بو فقط بوی کلر نیست بلکه مخلوطی از مواد شیمیایی است که در اثر تماس کلر با عرق، روغن بدن و ادارار تشکیل می شوند.
شینگفانگ لی، شیمیدان دانشگاه آلبرتای کانادا، می گوید که تا به حال اندازه گیری میزان ادرار موجود در آب استخر دشوار بوده است. اما لی و همکارانش اکنون می توانند با مشاهده ی میزان شیرین کننده های مصنوعی که در ادرار بیشتر آدمها یافت می شود، مقدار ادرار موجود در آب استخر را تخمین بزنند. برخی شیرین کننده ها می توانند نشانگرهای خوبی برای ادرار محلول در آب باشند. چرا که به گونه ای طراحی شده اند که بدون تغییر از بدن خارج می شوند و حتی در آب استخر هم به آسانی تجزیه نمی شوند.
بر اساس محاسبه ی دانشمندان، در یک استخر عمومی که حدود ۸۰۰ متر مکعب آب دارد، حدود ۷۵ لیتر ادرار وجود دارد. این یعنی فقط حدود یک صدم درصد، اما هر مقدار ادرار در استخر می تواند برای سلامتی برخی افراد خطرناک باشد، بگذریم که بوی آن هم هیچ وقت ناپدید می شود.
تیم پروفسور لی، از آب استخرهای مختلف دو شهر کانادا نمونه برداری کردند و مقدار شیرین کننده ای به نام آسسولفام را در آن اندازه گرفتند. این شیرین کننده امروزه در بسیاری مواد غذایی از ماست گرفته تا سوپها یافت می شود. پس عجیب نیست که در ادرار همه ی انسانها هم وجود دارد. این ماده فقط در ادرار مردم کانادا نیست؛ حتی در ادرار مردم چین هم هست و به نظر می رسد مردم به اندازه ی کافی در آب استخر ادرار می کنند که بتوان این ماده را در آب استخر هم پیدا کرد. صرف نظر از اینکه این کار چقدر بی ادبانه است، خطری که برای سلامتی دیگران ایجاد می کند هم بسیار مهم است. کلر با ادرار واکنش شیمیایی صورت می دهد و ترکیبات سمی ایجاد می کند از قبیل کلرامینها که بوی خاص استخر را ایجاد می کنند، کلرید سیانوژن که به عنوان یک ماده شیمیایی جنگی طبقه بندی می شود و نیتروسامینها که باعث سرطان می شوند. هنوز شواهد کافی وجود ندارد که میزان نیتروسامین موجود در آب استخر می تواند سرطانزا باشد اما در تحقیق دیگری در اسپانیا مشاهده شد که نرخ سرطان مثانه در میان کسانی که زیاد شنا می کنند بیشتر است.
کلیفورد وایسل از دانشگاه راجرز آمریکا می گوید که این اطلاعات نباید باعث شود افراد از شنا کردن خودداری کنند. حتی افراد مبتلا به مشکلات تنفسی مثل آسم هم می توانند از فواید این ورزش برخوردار شوند اما “اگر فرزند خود را به استخر می برید و او علائم حساسیت از خود نشان می دهد، علتش را پیدا کنید.” استخرهای سرپوشیده می توانند برای افرادی که دچار مشکلات تنفسی هستند مشکل سازتر باشند. چرا که ترکیبات خطرناک در هوای بالای آب تشکیل می شوند و نور کافی خورشید وجود ندارد که آنها را تجزیه کند.
ساده ترین راه حل: در آب استخر ادرار نکنید. به همه ی دوستانتان هم بگویید که این کار را نکنند.
وقتی کسی در آب ادرار کند تنها راه رها شدن از آن این است که آب استخر را کاملا عوض کنیم. اما ارنست بلاچلی از دانشگاه پردو می گوید: “اصلا غیر معمول نیست که آب استخری سالها عوض نشود. چرا که بسیاری از مسؤولین استخرها به جای تعویض کامل آب استخر فقط در صورت لزوم آب به استخر اضافه می کنند تا در هزینه ها هم صرفه جویی کرده باشند.”
هر چه آب مدت طولانی تری در استخر بماند وضعیت بدتر می شود. به مرور زمان، مردم کلرین بیشتری به آب اضافه می کنند که به کلرید تبدیل می شود و به ایجاد ترکیبات سمی بیشتر کمک می کند. لی می گوید که نمی خواهد مردم را از شنا کردن در استخر بترساند اما امیدوار است که مردم با دانستن این موضوع به فکر جلوگیری از مشکل باشند.
منبع: www.npr.org