اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یکی از شایعترین اختلالات ذهنی در میان کودکان است. به عنوان مثال در کشور آمریکا در حدود هفت درصد از کودکان ۵ تا ۱۷ سال تشخیص بیش فعالی داده شده است. احتمال ابتلای پسران به این اختلال بیش از دختران است [منبع: Centers for Disease Control].

نخستین نشانه های بیش فعالی و کمبود توجه در آغاز دوران کودکی پدیدار می شوند و بیشتر کودکان مبتلا در شش سالگی علائم واضحی از این اختلال را بروز می دهند. اغلب معلمان دوره ی ابتدایی هستند که معاینه ی کودک برای تشخیص اختلال بیش فعالی را به والدین توصیه می کنند اما گاهی پدر و مادرها یا معلمان پیش دبستانی نسبت به وجود علائم این اختلال ظن می برند و این سؤال برایشان پیش می آید که آیا آزمایش این اختلال در سن پایین هم فایده ای دارد؟ مساله این است که آنچه در سنین پایین شبیه بیش فعالی به نظر می رسد، ممکن است علائم اختلال دیگری همچون مشکل گفتاری و شنیداری، اختلال در یادگیری، و یا اوتیسم باشد. والدین همیشه باید برای تشخیص صحیح در دوران پیش دبستانی با متخصص تماس بگیرند.

این اختلال دارای سه زیرمجموعه است: بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای آنی، و یا ترکیبی از این دو. کودکانی که به مشکل بی توجهی دچارند نمی توانند به راهنماییهایی که به آنها می شود خوب دقت کنند و خیلی زود حواسشان پرت می شود. داشتن نظم و ترتیب برای آنها مشکل است و اغلب وسایلشان را گم می کنند. از سوی دیگر کودکانی که در زیرمجموعه ی بیش فعالی و رفتارهای آنی می گنجند، وجه ممیزه ی شان رفتارهای نامناسب و مخرب است. این کودکان اغلب وسط حرف دیگران می پرند؛ گاهی مثلا پیش از اینکه معلم سؤالش را تمام کند پاسخ را فریاد می زنند. بی قراری از ویژگی های رایج آنهاست و کودک ممکن است از روی میزش بلند شود و در کلاس بدود. کودکانی که از ترکیب دو زیرمجموعه رنج می برند، علائمی از هر دو زیرمجموعه را بروز می دهند.

روانپزشکان، روانشناسان، پزشکان اطفال، و پزشکان مغز و اعصاب می توانند این اختلال را تشخیص دهند و به درمان آن بپردازند. روانپزشکان می توانند دارو تجویز کنند اما پزشکان اطفال ممکن است برای دادن مشاوره به پدر و مادرها تربیت نشده باشند. هیچگونه آزمایش مشخصی برای تشخیص اختلال بیش فعالی و کم توجهی وجود ندارد و پزشکان برای تشخیص باید به اظهارات والدین و معلمان تکیه کنند. برای تشخیص این اختلال، کودک باید نشانه های آن را از سن هفت سالگی و حداقل در دو محیط مختلف (مثلا خانه و مدرسه) بروز داده باشد.

منابع:

• Centers for Disease Control. “Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder.” Oct. 7, 2009. (Feb. 9, 2010) http://www.cdc.gov/ncbddd/adhd/index.html
• Children and Adults with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. “Understanding AD/HD.” (Feb. 9, 2010) http://www.cdc.gov/ncbddd/adhd/index.html
• Mayo Clinic. “Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) in Children.” June 23, 2009. (Feb. 9, 2010) http://www.mayoclinic.com/health/adhd/DS00275/DSECTION=tests-and-diagnosis
• National Institute of Mental Health. “Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).” Feb. 5, 2010. (Feb. 9, 2010)http://www.nimh.nih.gov/health/topics/attention-deficit-hyperactivity-disorder-adhd/index.shtm

منبع: www.howstuffworks.com

خبر خوب برای پدر و مادرها! درست است که فرزند یک ساله ی شما حاضر نیست لحظه ای از شما جدا شود ولی در سن سه سالگی او به راحتی برای شما دست تکان می دهد و از شما خداحافظی می کند. در سن ۱۵ سالگی ممکن است وقتی از خانه بیرون می رود در را هم محکم کوبد.

هر کدام از اینها یک دوره است که می آید و می رود. همه می دانند که فرزندان دوره هایی را طی می کنند و در حین بزرگ شدن تغییر می کنند. اما آیا می دانستید که این مراحل و دوره ها تحلیل، مرتب و دسته بندی شده اند؟ به آنها مراحل اساسی رشد کودک می گویند که مجموعه ای از رفتارها و تغییرات را شامل می شوند. “رشد کودک” به تغییرات بسیار پیچیده ی شخصیت و رفتار کودک اطلاق می شود. در هر مرحله و سنی مهارتها و تواناییهایی هستند که اکثر کودکان آن گروه سنی باید به دست بیاورند. این تواناییها شاخصهای رشد کودک هستند.

متخصصین تربیتی و پزشکی گاهی از این شاخصها برای سنجش پیشرفت کودک استفاده می کنند. با این حال ممکن است یک کودک از وضعیت نرمال خیلی فاصله داشته باشد ولی جای نگرانی نباشد.

شاخصها به چهار دسته ی کلی تقسیم می شوند هر چند این دسته ها می توانند به هم مربوط باشند:

• رشد فیزیکی: مهارتهای حرکتی
• رشد شناختی: فکر کردن، استدلال کردن و حل مسأله
• پیشرفت زبان: ارتباط چه به صورت بیانی و چه به صورت ادراکی
• پیشرفت اجتماعی و عاطفی: رابطه و تعامل با دیگران

این مقاله به شاخصهای رشد و پیشرفت در چهار زمینه ی بالا از زمان تولد تا بلوغ می پردازد.

رشد فیزیکی

از زمان تولد تا سن پنج سالگی، نشانه های رشد فیزیکی را می توان به آسانی تحت نظر گرفت. در یک ماهگی، نوزاد علاوه بر خوردن و خوابیدن و درخواست عوض کردن پوشک، می تواند بازوهایش را تکان دهد و دستانش را جلوی دهانش ببرد. اگر او را روی شکمش بخوابانید می تواند سرش را به این طرف و آن طرف حرکت دهد.

در سه ماهگی، اگر او را روی شکم بخوابانید فعالانه تر عمل می کند. با فشار بازوهایش، سر و سینه اش را بالا می آورد. با پایین تنه اش می تواند کش بیاید و لگد بزند. آگاهی او نسبت به دنیای اطرافش بیشتر می شود؛ پس می تواند دستانش را جلوی دهانش بیاورد و حرکت دستانش را با چشم دنبال کند. در نهایت پاداشی که پدر و مادر بی صبرانه منتظرش بوده اند فرا می رسد: لبخند در واکنش به صدای یک فرد آشنا.

نشانه ی کلیدی بعدی در شش ماهگی است یعنی تقریبا زمانی که دندان اولش را در می آورد. در هفت ماهگی باید بتواند از شکم به پشت و از پشت به شکم غلت بزند. ممکن است بتواند به تنهایی بنشیند. مهارتهای حرکتی ظریفش هم پیشرفت می کنند: باید بتواند اشیاء را با دست به سمت خودش بیاورد و وقتی شیء را در دست دارد آن را از دستی به دست دیگر منتقل کند.

در یک سالگی تلاش برای استقلال فزونی می گیرد. او فعالانه سینه خیز حرکت می کند و یا با گرفتن دستش به وسایل خانه راه می رود. او باید بتواند بدون کمک و نسبتا سریع خودش را در وضعیت ایستاده و متعادل قرار دهد. در هنگام غذا ممکن است با استفاده از انگشت شست و اشاره تکه های کوچک غذا را بردارد و بخورد و با کمی کمک از فنجان بنوشد.

در دو سالگی باید بتواند به تنهایی راه برود و با اشتیاق بدود. در سه سالگی باید بتواند از پله ها به خوبی بالا و پایین برود. در سن چهار سالگی باید بتواند تعادلش را روی یک پا حفظ کند و لباسهایش را خودش بپوشد.

در سنین شش تا هشت سال دندانهای شیری شروع به ریزش می کند و دندانهای دائمی جای آنها را می گیرد. دختران در سنین نه تا یازده سالگی از یک جهش رشدی برخوردار می شوند ولی آغاز جهش رشدی پسران ممکن است تا سن دوازده تا چهارده سالگی طول بکشد. دختران در سنین دوازده تا چهارده سالگی دچار قاعدگی می شوند. چه دختران و چه پسران نیاز بیش از پیش به خوابیدن احساس می کنند که ممکن است به علت مشغله ی درس و مدرسه فرصت لازم برای خواب کافی را پیدا نکنند.

ممکن است از خود بپرسید: همزمان با این تغییرات ظاهری چه تغییراتی در درون کودک صورت می گیرد؟ این موضوع عنوان بعدی است یعنی رشد شناختی.

رشد شناختی

مشاهده و سنجش رشد شناختی نوزاد تا قبل از سه ماهگی دشوار است. در سه ماهگی او باید به نورها و رنگهای روشن، صداهای زیر و صدای اشخاص با برگشتن به سمت آنها واکنش نشان دهد. زمان غذا خوردن برای او جدول زمانی روزانه را تعیین می کند: او سینه ی مادر و شیشه ی شیر را تشخیص می دهد.

در دوازده ماه اول او در جستجو و کاوش است. در پایان این دوازده ماه او باید طرق مختلف بررسی اشیاء را یاد گرفته باشد از جمله تکان دادن، چرخاندن، کوبیدن یا پرت کردن (تا آن موقع احتمالا فهمیده اید که باید اجسام شکستنی را از دسترس او دور کنید). این بررسی ها باعث می شود مهارتهای اولیه ای را کسب کند که به او در استفاده ی صحیح از اشیائی چون مسواک و فنجان و تلفن اسباب بازی کمک می کند.

با فرا رسیدن دو سالگی باید شروع به بازیهای خیالی کند که اکثرا در آنها شرایط مختلف اجتماعی تصور می شود. در سه سالگی باید بداند که هم او و هم دیگران می اندیشند (معروف به نظریه ی ذهن) [منبع: Price]. در چهار سالگی باید بتواند حداقل تا ده بشمارد. تا پنج سالگی باید تصوری از زمان پیدا کرده باشد (البته این لزوما به آن معنی نیست که عجله کند و زود لباسش را بپوشد).

بین سنین شش تا هشت سال باید بتواند درباره ی احساسات و افکارش صحبتهای معنی دار بکند. مهارتهای ریاضی و خواندن در این سن به شدت پیشرفت می کنند. کودکان در این سن کمتر خودمحور هستند. این به این معنی نیست که تا پیش از آن خودخواه هستند بلکه به این معنی است که در این سن بیشتر متوجه دیگران هستند.

جهشهای شناختی مهم دیگر به قرار زیرند:

• بین نه تا یازده سال (اواخر کودکی): او می تواند دانسته هایش را در موقعیتهای جدید استفاده کند.
• بین دوازده تا چهارده سالگی (اوائل بلوغ): چه بخواهید و چه نخواهید او توانایی این را دارد که احساساتش را به شکل شفاف به بحث بگذارد — به کرات با صدای بلندتر و با جزئیات بیشتر.
• بین پانزده تا هفده سالگی (اواسط بلوغ): مهارتهای تصمیم گیری روزانه اش پیشرفت کرده اند ولی این لزوما به این معنی نیست که هر وقت هوا سرد شد کت گرمش را بپوشد. این مهارتها بیشتر اجتماعی هستند.

اینها چیزهایی هستند که در هفده سال اول زندگی در ذهن او می گذرد. این افکار منجر به چه سخنانی می شود؟ در عنوان بعدی نگاهی می اندازیم به رشد زبانی.

پیشرفت زبان

شاخصهای پیشرفت زبان کودک چیزی بیش از تعداد لغاتی است که می تواند بگوید. فهم سخنان دیگران و استفاده و فهم اداهای صورت و زبان حرکات بخش مهمی از پیشرفت مهارتهای زبانی را تشکیل می دهند. برقراری ارتباط از سن خیلی کم شروع می شود.

در سه ماهگی، کودک می تواند ریز بخندد و آغون واغون کند. همانطور که پیشتر گفته شد ممکن است به صداهای آشنا لبخند بزند. این مسلما یک رشد شناختی است ولی به رشد زبانی هم مربوط است. او آنچه را فرا گرفته منتقل می کند: فردی که دوست دارد کنارش است.

در هفت ماهگی، او به اسمش واکنش نشان می دهد و کلمه ی “نه” را به رسمیت می شناسد. (باید تأکید کرد که ممکن است او معنی “نه، این بیسکوییت را نخور” را بفهمد ولی به این معنی نیست که آن را نمی خورد). احتمالا بخشهای کلمات را رشته وار و نه به صورت صداهای جداگانه بیان می کند. اما اصوات او باید بیانگر احساساتش باشد -شما می فهمید که خوشحال است یا ناراحت.

در یک سالگی، پدر و مادر لذت دیگری را تجربه می کنند: او شروع می کند آنها را مرتب صدا بزند معمولا با واژه های متداول “ماما” و “بابا”. از سوی دیگر برای نه گفتن از زبان حرکات استفاده می کند مثلا با تکان دادن سر.

یک سال بعد باید بتواند حداقل پنجاه کلمه بگوید و پدر و مادر معمولا نیمی از آن کلمات را می فهمند. ممکن است دو کلمه را کنار هم قرار دارد تا خواسته اش را روشن کند: “بابا، بالا!” یا “نه خواب!”

در سه سالگی باید بتواند اشیاء معمول را نام ببرد و نام و سن خودش را بگوید. در چهار سالگی باید بتواند داستانهای ساده ای تعریف کند و حتی غریبه ها هم باید بتوانند بفهمند او چه می گوید. یک سال بعد باید بتواند نام کامل و نشانی منزلش را واضح بگوید.

پس از این کودک در برقراری ارتباط بهتر و بهتر می شود:

• شش تا هشت سال (اواسط کودکی): باید حدود چهل هزار لغت بداند.
• نه تا یازده سالگی (اواخر کودکی): احتمالا سبک حرف زدنش را بسته به مخاطب تغییر می دهد. مثلا با مادربزرگش یک جور حرف می زند و با دوستانش جور دیگر.
• دوازده تا چهارده سالگی (اویل بلوغ): باید زبان تمثیلی، کنایه و متلک را بفهمد.
• پانزده تا هفده سالگی (اواسط بلوغ): باید بتواند قطعات ادبی بزرگسالان را بفهمد (دیگر سطح او از ادبیات نوجوانان بالاتر رفته است).

از آغون واغون کردن تا خواندن حافظ و سعدی، یعنی یک پیشرفت شگرف در مهارتهای زبانی. بیشتر این رشد و پیشرفت در خلال تعاملات اجتماعی حاصل می شود. پس بیایید در عنوان بعدی نشانه های رشد اجتماعی و عاطفی را بررسی کنیم.

پیشرفت اجتماعی و عاطفی

پیشرفت اجتماعی و عاطفی کودک دغدغه ی بسیاری از والدین است که دوست دارند فرزندشان در حین رشد خوشحال و بی نگرانی باشد و با محیط اطرافش ارتباط خوبی داشته باشد. اولین نشانه ی کلیدی پیشرفت اجتماعی و عاطفی کودک در سن سه ماهگی رخ می دهد، هنگامی که نوزاد درباره ی احساسات و ارتباطاتش به والدین بازخورد می دهد. همانطور که پیشتر گفته شد لبخند اجتماعی در این سن بروز می کند. نه تنها او از نظر فیزیکی قابلیت کنترل عضلات صورتش را برای لبخند زدن پیدا می کند بلکه این کار را برای نشان دادن رضایتش از همراهی شما انجام می دهد. او از بازیهایی مثل دالی کردن لذت می برد. این بازی ها می تواند شامل در آوردن اداهای خنده دار هم باشد.

در هفت ماهگی او نسبت به عواطف دیگران هم آگاهی پیدا می کند. او باید بتواند به حالات چهره ی شما واکنش نشان دهد. مثلا اگر شما از شنیدن یک مناظره ی رادیویی عصبانی باشید او ممکن است از دیدن اخم شما به گریه بیافتد.

در پایان یک سالگی، او باید پیوند دوستانه عمیقی با والدینش برقرار کرده باشد. این وابستگی جنبه های مثبت و منفی دارد. از جنبه های مثبت این است که شما را به دیگران ترجیح می دهد. جنبه ی منفی این است که شما را به هر کس دیگری ترجیح می دهد. این رفتار اضطراب غریبگی یا ترس از بزرگسالان غریبه نامیده می شود که می تواند منجر به خجالت کشیدن در هنگام ملاقات با افراد جدید یا رفتارهای هیستریک در هنگام ترک آنها بشود [منبع: Berk]. خوشبختانه پس از دو سالگی، دیگر جدایی موقتی از پدر و مادر مشکل عمده ای ایجاد نمی کند. در سه سالگی دیگر هیچ مشکلی با رفتن شما ندارد چون می داند که  قرار است برگردید.

در سن پنج سالگی درکی از قوانین پیدا می کند (اما هنوز اطمینان کافی برای پیروی از قوانین را ندارد). او تفاوتهای فیزیکی ابتدایی بین زن و مرد را متوجه می شود و یاد می گیرد که این تفاوتها همیشگی اند. تمایل به استقلال هم در این سن شروع به پدیدار شدن می کند که عرصه را برای شاخصهای رشد اجتماعی و عاطفی بعدی آماده می کند:

• در سن شش تا هشت سال: دوستان به طور روزافزون اهمیت پیدا می کنند و او برای نظرات آنها درباره ی خودش ارزش قائل می شود.
• در سنین نه تا یازده سال: او باید شناخت کاملی از نقاط ضعف و قوت خودش پیدا کرده باشد.
• در سنین دوازده تا چهارده سالگی: این دوره با تغییرات مکرر خلق و خو همراه است -این تغییرات بر خلاف تصور رایج ربطی به هورمونها ندارند. این تغییرات واکنشی به تمایل فزاینده برای کنترل کردن هستند. ممکن است صبح خیلی بداخلاق باشد به این دلیل که او را وادار به رفتن به مدرسه می کنید اما در طول روز پس از صرف وقت با دوستانش آن را به کلی فراموش می کند [منبع: Berk]. ابراز احساسات آشکار نسبت به پدر و مادر در این دوره رو به کاهش می گذارد.
• بین پانزده تا هفده سالگی: همزمان با مستقل تر شدنش، اصطکاکش با والدین هم کمتر می شود.

هرچند شاخصهای رشد عاطفی و اجتماعی، فیزیکی، شناختی و زبانی عموما در همه ی جای دنیا یکسان هستند، اما گاهی برخی تفاوتهای فرهنگی بر این شاخصها اثرگذار می شوند.

منابع:

• Berk, Laura E. Infants, Children, and Adolescents. Pearson. 2008.
• Goswami, Usha. “Cognition in Children.” Psychology Press, Ltd. 1998.
• Gutheil, Grant. Assistant professor, Nazareth College. Personal interview. February 25, 2010.
• Jayson, Sharon. “It’s Cooler than Ever to be a Tween, but Is Childhood Lost?” USA Today. February 4, 2009. (February 24, 2010.)http://www.usatoday.com/news/health/2009-02-03-tweens-behavior_N.htm
• Oswalt, Angela. “Early Childhood Cognitive Development: Information Processing.” Child Development and Parenting: Early Childhood. 2010. (February 25, 2010) http://www.bhcmhmr.org/poc/view_doc.php?type=doc&id=12760&cn=462
• Price, Michael. “Liar, Liar, Neurons Fire.” Monitor on Psychology. Vol. 93, no. 1. Page 30. January 2008. (February 25, 2010)http://www.apa.org/monitor/jan08/liar.aspx
• Primus IV. “Good Will Sidis.” Harvard Magazine. March-April 1998. (February 22, 2010). http://harvardmagazine.com/1998/03/pump.html
• Shrager, Jeff, and Robert Seigler. “SCADS: A Model of Children’s Strategy Choices and Strategy Discoveries.” Psychological Science. Vol. 9, no. 5. Pages 405-410. September 1998. (February 25, 2010)http://www.psy.cmu.edu/~siegler/shragersiegler98.pdf
• Smith, Linda B., and Esther Thelen. “Development as a Dynamic System.” TRENDS in Cognitive Science. Vol. 7, no. 8. Pages 343-348. August 2003. (February 25, 2010) http://www.iub.edu/~cogdev/labwork/dynamicsystem.pdf
• Snow, Richard F. “William James Sidis.” American Heritage Magazine. Vol. 30, Issue 3. April/May 1970. (February 21, 2010). http://www.americanheritage.com/articles/magazine/ah/1979/3/1979_3_52_print.shtml
• Wellesley Centers for Women. “Commentary: So Sexy So Soon.” Research and Action Report Spring/Summer 2009.http://www.wcwonline.org/content/view/2010/198/

منبع: www.howstuffworks.com

بر اساس نظرات اریک اریکسون مسیر رشد انسان را می توان در هشت مرحله خلاصه کرد؛ در صورتی که در هر مرحله وظایف مربوط به آن مرحله به درستی انجام شود، فرد از رشد سالم برخوردار می شود. در صورتی که در یکی از مراحل وظایف مربوطه انجام نشود، فرد از مشکلات روانی و عاطفی مربوط به آن مرحله رنج خواهد برد. این مراحل به قرار زیر هستند:

۱- نوزادی: اعتماد در مقابل بی اعتمادی- اگر به نوزاد به شکل صحیح و مناسب شیر داده شود (وظیفه ی مربوط به این مرحله)، نوزاد نسبت به جهان اعتماد پیدا می کند. در غیر این صورت دچار بی اعتمادی می شود که منجر به افسردگی یا پارانویا می گردد.

۲- کودک نوپا: استقلال در مقابل خجالت و تردید- وظایف مربوط به این مرحله وظایف فیزیکی هستند مثل تربیت کودک برای رفتن به توالت. موفقیت در وظایف این مرحله باعث اعتماد به نفس کودک می شود. یک روش تربیتی بیش از حد سختگیرانه یا سهلگیرانه ممکن است باعث خجالتی شدن کودک گردد که آن هم می تواند منجر به گوشه گیری او شود.

۳- پیش دبستانی: ابتکار عمل در مقابل احساس گناه- در این مرحله وظیفه بر عهده ی خود کودک است و او باید ابتکار عمل را در برخی کارها به دست بگیرد. وقتی استقلال نظر کودک تأیید و تشویق شود او هدف داشتن را یاد می گیرد. اگر کودک تنبیه شود، احساس گناه به او القاء می گردد که می تواند به سرکوب شدن امیال او منجر شود.

۴- مدرسه ی ابتدایی: تلاش و مهارت در مقابل خودکم بینی- وقتی کودکی با موفقیت مهارتهای جدید را فرا می گیرد، احساس توانا بودن و قابل بودن می کند. اگر کودک این وظایف را انجام ندهد دچار خود کم بینی و حقارت می شود.

۵- بلوغ: هویت در مقابل بحران هویت- نوجوان در این مرحله وظیفه دارد که بحران هویت خود را حل کند. این کار به او این امکان را می دهد که شخصیت خودش را خوب بشناسد. در غیر این صورت احساس او نسبت به خودش ناپایدار و متلاطم خواهد ماند.

۶- جوان بالغ: صمیمیت در مقابل انزوا- وظیفه ی این مرحله برقراری روابط نزدیک است. اگر این کار درست انجام شود، جوان دوست داشتن را یاد می گیرد. عدم موفقیت در ایجاد روابط صمیمانه، منجر به تمایل به داشتن رابطه با چند نفر یا دوری از رابطه می گردد.

۷- میانسالی: داشتن دغدغه ی نسل بعدی در مقابل درجا زدن- در این مرحله فرد بزرگسال یاد می گیرد که چگونه نسل بعدی را حمایت کند. این حمایت معمولا خودش را در قالب فرزند داشتن نشان می دهد. اگر این دغدغه برای نسل بعد ایجاد نشود، فرد درجا می زند و پیشرفت نمی کند.

۸- سالخوردگی: رضایت شخصی در مقابل ناامیدی- سالخوردگان در شرف مرگ، نیاز دارند به خود بقبولانند که زندگی خوبی را پشت سر گذاشته اند. سالخوردگانی که این کار را می کنند به نوعی رضایت شخصی و سازگاری افکار دست پیدا می کنند در حالی که کسانی که موفق به این کار نمی شوند خود را ملامت می کنند و احساس ناامیدی می کنند.

بر اساس یک تحقیق میدانی، ویتامینهای گروه ب می توانند در برابر اثرات آلودگی هوا از سلامتی فرد محافظت کنند. محققان آمریکایی پی برده اند که مقادیر بالای این مکملها می تواند آسیب ناشی از ذرات بسیار ریز معلق در هوا را جبران کند.

دانشمندانی که در این تحقیق مشارکت داشته اند می گویند که برای تأیید بیشتر نتایج این تحقیق قطعا باید مطالعات بیشتری انجام شود مخصوصا در شهرهای به شدت آلوده ای مثل پکن و مکزیکو.

هرچند که نگرانی از آسیبهای هوای آلوده در گوشه و کنار جهان رو به افزایش است، درباره ی چگونگی بیمار شدن افراد در اثر هوای آلوده اطلاعات کاملی وجود ندارد. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی بیش از ۹۰ درصد جمعیت دنیا در مناطقی زندگی می کنند که آلودگی هوا از محدوده ی مجاز فراتر رفته است.

یکی از خطرناکترین آلاینده ها ذرات بسیار ریز معلق در هوا هستند که به آنها PM2.5 اطلاق می شود و ذرات آن کمتر از دو و نیم میکرومتر قطر دارد. این ذرات پیچیده را خودروهای دیزلی و شومینه های چوب سوز تولید می کنند. ذرات PM2.5 که ۳۰ بار از موی انسان باریکترند می توانند وارد شش انسان شوند و پیر و جوان را به بیماریهای تنفسی و قلبی مبتلا کنند.

دانشمندان سالها حدس می زدند که ذرات PM2.5 باعث تغییرات اپیژنتیک در سلولها می شوند که می تواند به سلامتی فرد آسیب بزند. ژنهای موجود در دی ان ای شامل دستورالعملهایی برای حیات هستند اما تغییرات اپیژنتیک نحوه ی استفاده از این دستورالعملها را کنترل می کنند -درست مثل رابطه ی یک فایل mp3 و کنترل صدای دستگاه، شما تنها وقتی صدای نتهای موسیقی (ژنها) را می شنوید که صدای دستگاه (تغییرات اپیژنتیک) را زیاد کنید.

این مطالعه نشان می دهد که عوامل محیطی مثل آلودگی هوا ژنهای سیستم دفاعی بدن را از نظر اپیژنتیکی تغییر می دهد و آنها را روشن و خاموش می کند و مانع دفاع بدن از خودش می شود. محققان پیشتر با آزمایش بر روی حیوانات مشاهده کرده بودند که برخی مواد غذایی مثل ماده ی شیمیای بیسفنول A می تواند این فرآیند را متوقف کند.

در تحقیق مذکور، دانشمندان می خواستند ببینند که آیا می توان اثر PM2.5 را با مصرف روزانه ی مکملهای ویتامین ب، که حاوی دو و نیم میلی گرم اسید فولیک، ۵۰ میلی گرم ویتامین ب ۶ و یک میلی گرم ویتامین ب ۱۲ هستند، کاهش داد. ده داوطلب ابتدا در معرض هوای تمیز گذاشته شدند و واکنشهای ابتدایی آنان به یک داروی قلابی سنجیده شد. سپس به همان داوطلبان مقدار زیادی ویتامین ب داده شد در حالی که در معرض هوای آلوده با مقادیر بالای PM2.5 قرار داشتند.

محققین مشاهده کردند که مصرف مکمل ویتامین ب به مدت چهار هفته اثر PM2.5 را بر روی ده ژن مختلف به میزان ۲۸ تا ۷۶ درصد کاهش داد. آنها کاهش اثر PM2.5 بر روی دی ان ای میتوکندریال -بخشی از سلول که انرژی تولید می کند- را هم مشاهده کردند.

با این حال دانشمندانی که در این تحقیق مشارکت داشته اند اذعان می کنند که این تحقیق صرفا برای آزمودن یک فرضیه بوده و آنها در موقعیتی نیستند که بتوانند هیچگونه نتیجه گیری قطعی در مورد استفاده از ویتامین ب در برای مقابله با آلودگی هوا داشته باشند. برای تأیید نتایج این تحقیق، باید مطالعات بیشتر بر روی افراد بیشتر و در محیطهایی که بیشتر در معرض آلودگی به PM2.5 هستند انجام گیرد.

منبع: بی بی سی

مصرف گندم اخیرا رو به کاهش است؛ تعداد افرادی که به رژیم غذایی بدون گلوتن روی می آورند به شدت در حال افزایش است و هر جا که می روید صحبت از خطرات پنهان گندم است. اما واقعا مشکل گندم چیست؟ درست است که گندم سرشار از هیدروکربن است و ما زیاد نان می خوریم اما آیا گندم واقعا سمی است؟

خب بستگی دارد که این سؤال را از چه کسی بپرسید. بدون شک، گندم برای افراد مبتلا به سلیاک سمی است. وقتی شما به سلیاک مبتلا باشید، سیستم ایمنی بدنتان پادزهرهایی ترشح می کند که در هنگام خوردن هر گونه غذای گلوتن دار به روده حمله می کند. در نتیجه روده ها در جذب بسیاری از مواد غذایی به ویژه کلسیم و آهن دچار مشکل می شوند و اینگونه سلامت شما رو به افول می گذارد. البته مایه ی نگرانی است که تعداد افراد مبتلا به سلیاک در بیست سال گذشته دو برابر شده است ولی کماکان این مشکل یک درصد مردم است [منبع: Aubrey]. بعضی افراد ممکن است که به گندم و گلوتن حساسیت داشته باشند درست مثل غذاهای دیگر.

پس تکلیف بقیه ی افراد چیست؟ تعداد زیادی از افراد هم از نوعی حساسیت به گلوتن که به سلیاک مرتبط نیست رنج می برند. این نوع حساسیت می تواند منجر به مشکلات مختلفی از رفلاکس اسیدی معده گرفته تا آسم و مواردی از این قبیل منجر شود. ولی هیچگونه آزمایشی برای تشخیص این حساسیت به غیر از آزمایش رژیم حذفی وجود ندارد؛ به همین دلیل در مورد این که این حساسیت را باید یک اختلال تلقی کرد یا نه اتفاق نظر وجود ندارد. در هر صورت میلیونها نفر هستند که می گویند با حذف گندم از رژیم غذاییشان توانسته اند علائم حساسیت را از بین ببرند.

بلندترین صدا در میان مخالفان گندم به شخصی به نام ویلیام دیویس تعلق دارد که کتاب پرفروش “شکم گندمی” را به رشته ی تحریر در آورده است. دیویس معتقد است گندم برای همه سمی است نه فقط برای افراد مبتلا به سلیاک یا حساسیت به گلوتن. دلیل اصلی به اعتقاد او صنعتی شدن گندم در دنیای مدرن است. از سال ۱۹۵۰ میلادی دانشمندان شروع به انجام تغییراتی در گندم کردند که آن را قوی تر و سفت تر کند و رشدش را بیشتر کند. اما دیویس می گوید که آنها پروتئین گلوتن را هم تغییر دادند و ترکیبات دیگری به آن افزودند که هضم گندم را عملا غیر ممکن کرد. او می گوید گلیادین تأثیری همانند افیون دارد که گندم را اعتیادآور می کند. لیست دیویس از خواص سمی گندم طولانی است و تنیجه گیری او این است که تنها راه حل حذف کامل گندم از رژیم غذایی است.

اما بعضی از اعضای جامعه ی عملی هم به شدت با نظرات دیویس مخالفند. مقاله ای در مجله ی بهداشت دانشگاه کالیفرنیا به این حقیقت اشاره می کند که میزان چاقی افراد کماکان رو به افزایش است هر چند که از میزان مصرف گندم کاسته شده است؛ پس نمی توان گندم را در این مورد تنها مقصر دانست. نویسندگان این مقاله می گویند شواهد کافی بالینی هم برای متهم کردن گندم مدرن وجود ندارد. آنان می گویند درست است که مصرف گندم اصلاح شده بیش از اندازه است اما گندم اصلاح نشده بخش مهمی از رژیم غذایی است -و بسیاری از کسانی که خودشان تشخیص داده اند که به گلوتن حساسیت دارند احتمالا بدون اینکه لازم باشد رژیم غذایی خود را محدود کرده اند.

فقط زمان و تحقیقات بیشتر می تواند روشن کند که آیا موج محدود کردن مصرف گلوتن پایه ی علمی دارد یا صرفا مد روز است. مطمئن باشید که در حال حاضر تحقیقات بسیاری در این زمینه در جریان است. اما تا آن زمان به خاطر داشته باشید که با در پیش گرفتن روش “هر چیزی به اندازه ی خودش” هیچ گاه ضرر نمی کنید.

منابع:

• Aubrey, Allison and Barclay, Eliza. “Doctors Say Changes in Wheat Do Not Explain Rise in Celiac Disease.” NPR. Sept. 26, 2013. (July 15, 2014) http://www.npr.org/blogs/thesalt/2013/09/26/226510988/doctors-say-changes-in-wheat-do-not-explain-rise-of-celiac-disease
• Berkeley Wellness Letter. “Wheatophobia: Will Avoiding Wheat Really Improve Your Health?” UC Health. July 24, 2012. (July 15, 2014) http://health.universityofcalifornia.edu/2012/07/24/wheatophobia-will-avoiding-wheat-really-improve-your-health/
• Dvorsky, George. “Why You Should Probably Stop Eating Wheat.” Discovery News, Dec. 14, 2012. (July 15, 2014) http://news.discovery.com/human/why-you-should-probably-stop-eating-wheat-121214.htm
• Jones, Julie. “Wheat Belly— An Analysis of Selected Statements and Basic Theses from the Book.” Cereal Foods World, July-August 2012. (Aug. 17, 2014). http://www.aaccnet.org/publications/plexus/cfw/pastissues/2012/opendocuments/cfw-57-4-0177.pdf
• Kasarda, Donald D. “Can an Increase in Celiac Disease Be Attributed to an Increase in the Gluten Content of Wheat as a Consequence of Wheat Breeding?” Journal of Agriculture and Food Chemistry, Jan. 11, 2013. (July 15, 2014) http://pubs.acs.org/doi/full/10.1021/jf305122s
• National Foundation for Celiac Awareness. “Non-Celiac Gluten Sensitivity.” (July 15, 2014) http://www.celiaccentral.org/non-celiac-gluten-sensitivity/
• Weil, Andrew. “Wheat Belly Diet: Is Wheat Dangerous?” DrWeil.com, Feb. 19, 2013. (July 15, 2014) http://www.drweil.com/drw/u/QAA401243/Wheat-Belly-Diet-Is-Wheat-Dangerous.html
• Zerbe, Leah. “The Dark Side of ‘Healthy’ Wheat.” Rodale News, Jan. 12, 2012. (July 15, 2014) http://www.rodalenews.com/wheat-free-diet

منبع: www.howstuffworks.com

در باره فواید زردچوبه برای سلامت انسان ادعاهای زیادی شده است. زردچوبه ادویه‌ای است که شکل طبیعی آن تا حدودی شبیه زنجبیل است ولی وقتی به صورت پودر درمی آید، رنگ مشخصی که مخلوطی از زرد و نارنجی است پیدا می کند.

گرد زردچوبه در آشپزی کشورهای جنوب آسیا نقش مهمی دارد. تا این اواخر در بریتانیا از زردچوبه تنها در یکی از غذاهای هندی که با گوشت مرغ تهیه می شود ( تیکا ماسالا) و بریتانیایی ها به آن علاقه فراوانی دارند استفاده می‌شد.

ولی امروزه به خاطر ادعاهایی که در باره فواید زردچوبه برای بهبود بسیاری از مشکلات سلامت از آلرژی گرفته تا افسردگی می شود، مصرف این ادویه به صورت باورنکردنی افزایش یافته، نه تنها در آشپزی و افزودن آن به غذا بلکه اضافه کردن آن به نوشیدنی هایی مانند چای. آیا کسی حاضر است زردچوبه را به شیر اضافه کند؟

من معمولا در صحت یک چنین ادعاهایی تردید دارم ولی در مورد زردچوبه فکر کردم شاید خاصیت هایی را که ادعا می کنند داشته باشد. زردچوبه دست کم از ۲۰۰ ماده متفاوت ساخته شده، ولی دانشمندان بخصوص به رنگدانه ای که باعث رنگ زرد این ادویه می شود (کورکومین) توجه دارند.

هزاران مقاله علمی در باره تحقیقاتی که در آزمایشگاه ها در باره زردچوبه و کورکومین شده به چاپ رسیده که برخی از آنها نتایج نویدبخشی دارند. ولی این آزمایش ها تا کنون عمدتا بر روی موش ها و با استفاده از مقدار زیاد زردچوبه صورت گرفته. آزمایش هایی که در دنیای واقعی و بر روی انسان انجام شده بسیار کم است.

به همین جهت در برنامه تلویزیونی بی بی سی موسوم “من دکتر هستم به من اعتماد کن” در صدد برآمدیم تاثیر زردچوبه را بر روی انسان آزمایش کنیم. در این راستا با شماری از پژوهشگران برجسته در سراسر بریتانیا تماس گرفتیم و با کمک آنها ۱۰۰ داوطلب از شمال شرق بریتانیا را برای آزمایشات جدید انتخاب کردیم. در میان این عده کمتر کسی به صورت منظم غذاهای حاوی زردچوبه مصرف کرده بود.

سپس این عده را به سه گروه تقسیم کردیم.

از یک گروه خواستیم که به مدت ۶ هفته هر روز یک قاشق مرباخوری زردچوبه و ترجیحا با اضافه کردن آن به غذایشان مصرف کنند. قرار شد گروه دوم هر روزه از قرص مکمل زردچوبه به همان اندازه یک قاشق مرباخوری، استفاده کنند. برای گروه سوم پلاسیبو (دارونما) تجویز کردیم.

داوطلبانی که قرار بود هر روز یک قاشق مرباخوری زردچوبه مصرف کنند، از راههای ابتکاری استفاده می کردند مثلا آنرا با شیر گرم می خوردند یا به ماست اضافه می کردند. ولی همه آنها از طعم زردچوبه خوششان نمی آمد. عده ای می گفتند بسیار بدمزه است و بعضی می گفتند طعم بسیار قوی دارد که تا مدت ها در دهان می ماند.

ولی زردچوبه چه تاثیری بر روی این گروه داشت؟

برای آگاهی از این تاثیر تصمیم گرفتیم از روش جدیدی که پرفسور مارتین ویدچوندتر، و تیم تحقیقاتی او در یونیورسیتی کالج لندن، ابداع کرده اند، استفاده کنیم.

پرفسور ویدچوندتر، علاقه بخصوصی به زردچوبه ندارد و در مورد این که چگونه سرطان ها تولید می شوند، تحقیق می کند. گروه پژوهشی تحت نظر او، نمونه های نسوجی را که از زنان مبتلا به سرطان پستان گرفته بودند، با نسوج زنان سالم مقایسه کرده و دریافتند که تغییری که در دی ان ای سلول ها اتفاق می افتد کاملا قبل از سرطانی شدن این سلول هاست.

تغییر در بسته ژن هاست که متیلاسیون دی ان ای، خوانده می شود و تا حدودی مانند کلیدی که با آن می توان نور چراغی را کم و زیاد کرد، می تواند فعالیت یک ژن را بالا یا پائین ببرد.

نکته جالب این است که اگر به این تغییر به موقع پی برده شود، قبل از سرطانی شدن سلول، می توان مسیر تغییر را بالقوه عوض کرد و به عقب برگرداند. به طورمثال ممکن است متیلاسیون دی ان ای، روشن کند که به چه دلیل وقتی شخص سیگار کشیدن را ترک می کند، خطر مبتلا شدنش به سرطان ریه به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. شاید دلیل آن این باشد که متیلاسیون ناسالم ژن‌ها که ناشی از کشیدن سیگاراست، پس از ترک سیگار متوقف شده یا حتی ترمیم می شود.

به همین دلیل ما از پرفسور ویدچوندتر، پرسیدیم آیا الگوی متیلاستیون دی ان ای سلول های خون داوطلبان ما در موقع شروع و نیز پایان آزمایشات، هر گونه تغییری در خطر ابتلا به سرطان و سایر عارضه ها مانند آلرژی را نشان خواهد داد؟ این کاری بود که تا آنموقع انجام نشده بود.

خوشبختانه پرفسور ویدچوندتر، خیلی از برنامه ما استقبال کرد و گفت گروه تحقیقاتی او از این که در این آزمایش ها شرکت داشته باشد خیلی خوشحال می شود چون اثبات آن به تحقیقات اساسی که امکانات جدیدی را برای بررسی تدابیر پیشگیری، بخصوص در مورد سرطان فراهم می کند، کمک خواهد کرد.

چه اتفاقی افتاد؟

وقتی از او این سئوال را کردم کامپیوترش را باز کرد و به آهستگی شروع به صحبت کرد: “ما تغییری در گروهی که دارونما مصرف می کردند ندیدیم” که البته تعجب آور نبود.

“در گروهی هم که مکمل زردچوبه به آنان تجویز شده بود تغییری مشاهده نشد.”

تا اینجا این نتیجه گیری تعجب آور و تا حدودی نومیدکننده بود.

“ولی در گروهی که زردچوبه را به غذایشان اضافه کرده بودند، تغییرات کاملا قابل توجهی ایجاد شده بود. این موضوع واقعا هیجان آور بود. ما ژن بخصوصی را پیدا کردیم که بزرگ ترین تفاوت را نشان می داد. و چیزی که جالب است این است که ما می دانیم این ژن، در چند بیماری بخصوص: افسردگی، آسم، اگزما و سرطان دخیل است. این یک کشف بی نهایت مهم است.”

مطمئنا این کشف مهمی است ولی چرا این تغییرات تنها در داوطلبانی دیده شد که گرد زردچوبه را به غذایشان اضافه کرده بودند نه آنانی که همان مقدار زردچوبه را به عنوان قرص مکمل مصرف کرده بودند؟

دکتر کریستن براندت، که در دانشگاه نیوکاسل تدریس می کند و به انجام این آزمایش ها کمک کرده معتقد است احتمال دارد این موضوع به نحوه مصرف زردچوبه ارتباط داشته باشد:

“ممکن است اضافه کردن چربی یا گرم کردن آن (زردچوبه) ترکیبات فعال آن را بیشتر قابل حل کرده و سبب می شود جذب زردچوبه آسان تر شود. ما باید در این باره تحقیقات بیشتری کنیم و سعی کنیم بفهمیم دقیقا چه اتفاقی می افتد.”

دکتر براندت، همچنین گفت به دلیل این که همه داوطلبان ما سعی کرده بودند زردچوبه را به طرق مختلف مصرف کنند، می توانیم مطمئن شویم که تنها زردچوبه موجب تغییرات شده، نه ادویه های دیگری که ما در تیکا ماسالای مرغ از آن استفاده می شود.

برای تایید این نتیجه گیری باید تحقیقات بیشتری باید صورت گیرد؛ از جمله تکرار همین آزمایشی که انجام دادیم. ولی با توجه به یافته هایمان آیا از این به بعد من بیشتر زردچوبه مصرف خواهم کرد؟ احتمال دارد. مصرف بیشتر زردچوبه به این که به طعمش عادت کنم کمک خواهد کرد. از همین حالا من آزمایش های تازه با زردچوبه را شروع کرده ام و هنگام درست کردن املت علاوه بر فلفل تند کمی هم زردچوبه به آن اضافه می کنم.

بازار کار در مقایسه با گذشته به شدت تغییر کرده است. کلاهبرداری و حقه بازی آنقدر شایع است که جویندگان کار باید مراقب شرایط باشند. نباید تصور کرد که هر کس که یک آگهی شغلی منتشر می کند از طرف یک شرکت معتبر (یا حتی واقعی) این کار را می کند. نباید با تصور اینکه قبول شدن در مصاحبه همه ی مشکلات را حل می کند وارد فرآیند استخدامی شوید.

بسیاری از جویندگان کار با اشتیاق شغلی را می پذیرند و سپس می فهمند که چه اشتباهی مرتکب شده اند. رها شدن از یک شغل بد بسیار دشوارتر از پیدا کردن یک شغل خوب است زیرا برای خروج از یک کار باید بر سه چالش عمده فائق آیید:

1. مخفیانه و در خارج از ساعات کاری دنبال کار بگردید.
2. این کار را همزمان با اشتغال در یک محیط کاری نامطبوع و آزاردهنده انجام دهید.
3. انگیزه و انرژی خود را حفظ کنید تا کار جدیدی بیابید -بدون اینکه گرفتار شغلی شوید که از شغل قبلی هم بدتر باشد.

باید همانطور که کارفرما از شما امتحان می گیرد شما هم از او امتحان بگیرید. نباید با تمرکز بیش از حد بر موفقیت در مصاحبه فراموش کنید که افراد مصاحبه کننده را ارزیابی کنید. خود را گرفتار شغل اشتباه نکنید فقط به خاطر اینکه از پرسیدن سؤالات لازم می ترسید؛ سؤالاتی که می تواند فرهنگ حاکم بر محیط کار را برای شما روشن کند.

با پرسیدن پنج سؤالی که در پی می آید، می توانید اطلاعات زیادی درباره ی مصاحبه کننده و نهاد کارفرما کسب کنید.

• امکانش هست فرهنگ کاری اینجا را در قالب یک داستان برایم توضیح دهید؟
• فرد استخدام شده چگونه به شرکت برای رسیدن به اهدافش کمک خواهد کرد؟
• بهترین مزیت کار کردن در اینجا چیست؟
• چه چیزی در رزومه ی من بود که توجه شما را جلب کرد؟
• فردی که استخدام می کنید چه کارهایی باید در ۹۰ یا ۱۸۰ روز اول انجام دهد که شما احساس کنید از استخدام او راضی هستید؟

حالا این سؤالات را با جزئیات بیشتر تشریح می کنیم.

دلیل اول اینکه می پرسیم داستانی درباره ی فرهنگ برایمان بگویند به جای اینکه صرفا بپرسیم “فرهنگ اینجا چگونه است؟” این است که صحبت کردن درباره فرهنگ دشوار است. “فرهنگ اینجا چگونه است؟” سؤال خوبی نیست؛ چرا که افراد پاسخهای خیلی کلی به آن می دهند مثل “فرهنگ خیلی خوبی است” که هیچ کمکی به شما نمی کند.

دلیل دوم برای پرسیدن این سؤال این است که باعث می شود مصاحبه کننده مکث کند و بیاندیشد.

اگر در خلال فرآیند استخدامی با چند مصاحبه کننده صحبت کنید و همه ی آنها داستان یکسانی را درباره ی فرهنگ برای شما تعریف کنند، این علامت خوبی نیست. سازمانهای سالم هر روز داستان جدیدی درباره ی فرهنگ خلق می کنند.

برخی مصاحبه کننده ها هم ممکن است از این سؤال آزرده شوند که این هم نشانه ی خوبی نیست.

سؤال دوم برای این است که بفهمید شغل جدید شما در تصویر کلی چه جایگاهی دارد. این سؤال را نگه دارید و از مدیر بخش خودتان بپرسید نه از مسؤول نیروی انسانی و استخدامی.

سؤال “فرد استخدام شده چگونه به شرکت برای رسیدن به اهدافش کمک خواهد کرد؟” هم باعث می شود که مدیر استخدام کننده مکث کند و بیاندیشد. اگر استخدام کننده از سؤال ناراحت شد بدانید آنجا جای شما نیست.

“بهترین مزیت کار کردن در اینجا چیست؟” سؤال نافذی است که در صورتی که آن را از همه ی مصاحبه کننده ها بپرسید به شما تصویر خوبی از سازمان می دهد. متأسفانه گاهی بهترین مزیت کار کردن برای یک سازمان محل آن یا مزایای بیمه ی آن است به جای اینکه مسائل مهمتری مثل کار، مأموریت، افراد، فرصتهای یادگیری و رشد و البته میزان اعتماد بین افراد باشد.

سؤال “چه چیزی در رزومه ی من بود که توجه شما را جلب کرد؟” سؤال بسیار خوبی است؛ چون مصاحبه کننده را وادار می کند که رزومه ی شما را با فرصت شغلی مربوطه انطباق دهند. چنانچه نامطمئن پاسخ دهند با مثلا بگویند “تصمیم من نبود که با شما مصاحبه کنیم” بدانید که با افراد ترسویی طرف هستید. هر کس که در فرآیند استخدامی درگیر است باید بتواند رزومه را بخواند و پاسخ دهد که چرا این رزومه می تواند برای فرصت شغلی مورد نظر مناسب باشد. فقط یک فرد با اعتماد به نفس می تواند از فرد دیگر تمجید کند. افراد مرعوب و ترسو هیچ وقت از تمجید از شما خوشحال نمی شوند.

سؤال آخر این فهرست باعث می شود که مدیر استخدام کننده برای بار سوم مکث کند و بیاندیشد. با فرصت دادن به مدیرتان برای بازگو کردن خواسته هایش ناگهان در حافظه ی او حک می شوید و او شما را بیش از باقی متقاضیان به خاطر می آورد. وقتی مدیر به این سؤال شما پاسخ می دهد احتمالا اولین باری است که به چنین موضوع مرتبطی می پردازد.

با تطبیق دادن خودتان با پاسخ این سؤال -فهرست مشکلاتی که برای حل آنها استخدام می شوید- تصویری در ذهن مدیر ایجاد می کنید: تصویر خودتان در حال انجام آن کار.

در واقع شما مدیرتان را ترغیب می کنید که یک فیلم را در ذهنش تماشا کند؛ فیلمی درباره ی شما که با اشتیاق به کار جدیدتان مشغولید. وقتی که چنین اتفاقی بیافتد شما مصاحبه را با موفقیت پشت سر گذاشته اید. چون این فیلم در واقع همه ی آن چیزی است که مدیر از این مصاحبه می خواهد.

منبع: www.forbes.com

تصورش جالب است که حیوانات همان احساسات و عواطف ما انسانها را داشته باشند. ولی به تازگی مشخص شده که بعضی حیوانات در یکی از ویژگیهای انسانی با انسانها نقطه ی اشتراک دارند: خنده. تحقیقات در میان سگها، موشها، شمپانزه ها و دیگر میمونها نشان می دهد که این گونه ها در واکنش به رضایت و خوشحالی صدای خاص و یکتایی تولید می کنند.

فکر کردن به اینکه آیا حیوانات می توانند بخندند یا نه چیز جدیدی نیست. این ایده به سال ۱۸۷۲ و کتاب “ابراز عواطف در انسان و حیوانات” اثر چارلز داروین بر می گردد. او تمرکزش را بر شمپانزه ها و دیگر میمونها گذاشت و مشاهده کرد که واکنشی شبیه به خنده به قلقلک یا بازی دارند [منبع: Holt]. چند دهه بعد، تحقیق مشابهی در دانشگاه هانوور آلمان اینگونه نتیجه گیری کرد که این صداها به خنده ی انسان شبیهند. این تحقیق همچنین روشن کرد که این حیوانات در ۱۰-۱۶ میلیون سال گذشته مشغول تکامل این قابلیت بوده اند [منبع: Buchen].

در سال ۲۰۰۱، رفتارشناس حیوانات، پاتریشیا سیمونت، صدایی از سگ را تشخیص داد که صرفا هنگام بازی تولید می کند. او این صدا را به عنوان “آه از سر اجبار” نامگذاری کرد. او با استفاده از تحلیل طیف نگاری این صدا را با صداهای دیگری که سگها در هنگام بازی تولید می کنند مقایسه کرد. وقتی این صداها را بر روی دستگاه طیف نگار -دستگاهی که طول موج صداها را اندازه گیری می کند- تحلیل کرد، صدای شبیه به خنده ویژگی های منحصر به فردی بروز داد [منبع: Simonet].

حتی سگهای دیگر هم به نظر می رسد که خنده را با لذت متناظر می دانند. وقتی که سیمونت صدای ضبط شده ی خنده ی سگی را برای سگهای دیگر پخش کرد، بعضی سگها به دنبال اسباب بازی می گشتند و برخی دیگر با حالت بازی به سمت منبع صدا می رفتند. این آثار مثبت هم در سگهای کودک و هم در سگهای بزرگسال مشاهده شد [منبع: Simonet].

صدایی که به عنوان خنده ی سگها شناخته شده بیشتر شبیه به آه انسانهاست. به همین دلیل است که تشخیض خندیدن سگها برای افراد عادی آسان نیست.

حتی موشها هم صدای مخصوصی برای لذت دارند. در اواخر دهه ی ۱۹۹۰ میلادی، عصب شناس دانشگاه بولینگ گرین، ژاک پانکسپ، مشاهده کرد که وقتی پشت گردن موشهای نوزاد را قلقلک می دهد، آنها صدای جیغ خاصی می دهند. پانکسپ این صدا را در موشهای در حال بازی کردن هم شنیده بود. در خلال مطالعات بیشتر، مشخص شد که این صدا در واقع ماوراء صوت است و فرکانس ۵۰ کیلوهرتز دارد [منابع: Morell، Bates].

به دلیل تنوع فراوان گونه های حیوانات، نمی توان با قطعیت گفت که حیوانات دیگر هم صدایی شبیه به خنده دارند یا نه. اما دانشمندی از دانشگاه پورتموث به نام مارینا داویلا-رس در حال تحقیق درباره ی این موضوع است. او و هم گروهی هایش به طور سیستماتیک ویدیوهای حیوانات در یوتیوب را مطالعه کردند و مشاهده کردند که بسیاری از حیوانات واکنش صداداری به قلقلک نشان می دهند. آنها هنوز نمی توانند نتیجه بگیرند که این صداها همان خنده ای است که می شناسیم. اما داویلا-رس می گوید که به نظر می رسد این صداها نشانه ی لذت باشند [منبع: Morelle].

هرجند جالب است که می دانیم دوستان پشمالوی ما به نوعی توانایی خندیدن دارند اما اینکه به چه کسی می خندند همچنان به صورت راز باقی می ماند.

منابع:

• Allen, Carrie. “Quieter Shelter Dogs? It’s a Laughing Matter.” Animal Sheltering Magazine. June 1, 2006. (April 8, 2015) http://www.animalsheltering.org/resources/magazine/may_jun_2006/quieter_shelter_dogs_laughing_matter.html
• Bates, Mary. “Tickling Rats for Science.” Wired. Sept. 9, 2013. (April 8, 2015) http://www.wired.com/2013/09/tickling-rats-for-science/
• Bering, Jesse. “Rats Laugh, but Not Like Humans.” Scientific American. July 1, 2012. (April 8, 2015) http://www.scientificamerican.com/article/rats-laugh-but-not-like-human/
• Buchen, Lizzie. “Human Laughter Echoes Chimp Chuckles.” Wired. June 4, 2009. (April 8, 2015) http://www.wired.com/2009/06/evolutionlaughter/
• Coren, Stanley. “Do Dogs Laugh?” Psychology Today. Nov. 22, 2009. (April 8, 2015) https://www.psychologytoday.com/blog/canine-corner/200911/do-dogs-laugh
• Holt, Jim. “Laughter May Outlive Humans.” Discover Magazine. June 27, 2008. (April 8, 2015) http://discovermagazine.com/2008/jul/27-laughter-may-outlive-humans
• Morelle, Rebecca. “Scientists tickle animals to find laughter cues.” BBC News. Dec. 30, 2011. (April 8, 2015) http://www.bbc.com/news/science-environment-15880045
• Simonet, Patricia. “Laughing Dogs: Research reveals their secret.” The Bark. September 2007. (April 8, 2015) http://thebark.com/content/laughing-dogs

منبع: www.howstuffworks.com